Στη δομή της παθολογίας του οστεοαρθρικού συστήματος, η αρθροπάθεια κατέχει ηγετική θέση - περίπου το 70% των περιπτώσεων πέφτει στο μερίδιό της. Παρόμοιο πρόβλημα εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα μετά τα 50 χρόνια, αλλά τα πρώτα σημάδια της νόσου εμφανίζονται και σε νέους. Η ασθένεια αυτή έχει σοβαρή ιατρική και κοινωνική σημασία, καθώς σε πολλές περιπτώσεις γίνεται αιτία δυσλειτουργίας σε ηλικία εργασίας.
Πολλοί άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με μια τέτοια παθολογία όπως η αρθροπάθεια των αρθρώσεων, αλλά δεν καταλαβαίνει κάθε ασθενής γιατί αναπτύσσεται, πώς εκδηλώνεται και τι χρειάζεται για την καταπολέμηση της νόσου. Και η αυξημένη ευαισθητοποίηση και προσοχή μπορεί να αποτρέψει την εμφάνιση και την εξέλιξη επιβλαβών αλλαγών.
Οι λόγοι
Η αρθροπάθεια χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη εκφυλιστικών-δυστροφικών διεργασιών σε όλους τους ιστούς των αρθρώσεων: χόνδρο, υποχόνδριο οστό, συνδέσμους, μύες και τένοντες. Η νόσος θεωρείται ένας από τους «συντρόφους της γήρανσης» γιατί συχνά προσβάλλει ηλικιωμένους ασθενείς. Όμως ο παράγοντας ηλικία απέχει πολύ από το να είναι η μόνη αιτία της παραμορφωτικής αρθροπάθειας. Η προέλευση της νόσου είναι αρκετά ετερογενής και βασίζεται τόσο σε εξωτερικούς όσο και σε εσωτερικούς τύπους παθολογικών επιπτώσεων στον οργανισμό.
Για κάθε ασθενή υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες κινδύνου που συμβάλλουν στην εμφάνιση παθολογίας της άρθρωσης. Επομένως, οι αιτίες της οστεοαρθρίτιδας συνδυάζουν τις ακόλουθες καταστάσεις:
- Σκληρή σωματική εργασία.
- Αδράνεια.
- τραυματικές κακώσεις.
- δυσπλασία των αρθρώσεων.
- φλεγμονή (αρθρίτιδα).
- υπέρβαρος.
- Ανεπάρκεια οιστρογόνων κατά την εμμηνόπαυση.
- Παθήσεις του θυρεοειδούς.
- Συνέπειες επεμβάσεων στις αρθρώσεις.
- κληρονομία.
Όπως μπορείτε να δείτε, η ανάπτυξη της αρθρώσεως διαμεσολαβείται από ετερογενείς παράγοντες, οι οποίοι είναι ως επί το πλείστον μηχανικής ή αμφίδρομης φύσης. Ο τρόπος ζωής του ασθενούς και η δουλειά του διαδραματίζουν διόλου ευκαταφρόνητο ρόλο, γιατί οι φορτωτές, οι τεχνίτες και οι αθλητές υποφέρουν συχνά από αρθρώσεις.
Οι αιτίες της αρθροπάθειας είναι πολύ διαφορετικές, χαρακτηρίζονται από τοπική επίδραση στις αρθρώσεις και γενική επίδραση στο σώμα.
μηχανισμός ανάπτυξης
Η ομαλή λειτουργία της άρθρωσης εξασφαλίζεται από την αρμονική εργασία όλων των δομών της. Αλλά το κύριο συστατικό κάθε άρθρωσης είναι ο χόνδρος. Παρέχει λειτουργία απορρόφησης κραδασμών και αντιστέκεται στην πίεση στην άρθρωση. Ο ιστός του χόνδρου αποτελείται από κύτταρα (χονδροκύτταρα) και μια μήτρα, τα κύρια συστατικά της οποίας είναι οι πρωτεογλυκάνες και το κολλαγόνο.
Εάν το φορτίο στην άρθρωση υπερβαίνει το επιτρεπόμενο, τότε πρώτα απ 'όλα υπάρχουν δομικές διαταραχές στον χόνδρο. Οι πρωτεογλυκάνες που συγκρατούν τους κλώνους του κολλαγόνου χάνονται, αυξάνοντας την ευαισθησία του ιστού στις εξωτερικές επιδράσεις. Οι καταστροφικές διεργασίες αρχίζουν να υπερισχύουν της σύνθεσης. Αυτό διευκολύνεται από τη μείωση του τροφισμού του χόνδρου όταν το αρθρικό υγρό περιέχει ανεπαρκή ποσότητα θρεπτικών συστατικών. Η ανισορροπία στην ανανέωση των ιστών υποστηρίζεται από φλεγμονώδεις αντιδράσεις και ορμονικές ανισορροπίες.
Όλα αυτά οδηγούν σε λέπτυνση του χόνδρου, γίνεται τραχύς και χάνει την ελαστικότητά του. Λόγω της ανάπτυξης του υποκείμενου οστικού ιστού, ο χώρος της άρθρωσης στενεύει και σχηματίζονται οστεόφυτα - οριακές αναπτύξεις. Ο αρθρικός υμένας πυκνώνει, οι σύνδεσμοι παχαίνουν και βραχύνουν, η λειτουργία των μυών διαταράσσεται.
Οι παθολογικές διεργασίες στην άρθρωση αναπτύσσονται σταδιακά, αλλά δεν περνούν χωρίς ίχνος. Διαταραχές στον χόνδρο και σε άλλες δομές επηρεάζουν αναπόφευκτα την κλινική εικόνα της αρθρώσεως.
ταξινόμηση
Η οστεοαρθρίτιδα, όπως και άλλες ασθένειες, έχει ορισμένες παραλλαγές. Αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στην κλινική ταξινόμηση της νόσου. Η παθολογία είναι πρωτογενής όταν αναπτύσσεται σε υγιείς αρθρώσεις ή δευτερογενής όταν εμφανίζεται σε φόντο άλλων ασθενειών. Εάν η αιτία δεν μπορεί να προσδιοριστεί, αναφέρεται ως ιδιοπαθής αρθροπάθεια. Ανάλογα με τον αριθμό των αρθρώσεων που εμπλέκονται, διακρίνονται οι ακόλουθες ποικιλίες:
- μονοαρθρωση.
- Ολιγοάρθρωση - δεν επηρεάζονται περισσότερες από 2 αρθρώσεις.
- Πολυάρθρωση - εμπλέκεται σε 3 ομάδες αρθρώσεων.
Εάν η παθολογική διαδικασία έχει γενικευμένο χαρακτήρα, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για την ήττα σχεδόν όλων των αρθρώσεων του σώματος, συμπεριλαμβανομένης της σπονδυλικής στήλης, όπου παρατηρείται σπονδυλαρθρίτιδα. Σε αυτή την περίπτωση, η ασθένεια μπορεί να προχωρήσει σε οζώδη ή οζώδη μορφή.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ποιες διεργασίες συμβαίνουν στην άρθρωση και να αξιολογήσουμε επαρκώς τη σοβαρότητά τους. Επομένως, φροντίστε να λάβετε υπόψη το στάδιο της αρθροπάθειας. Δεν εξαρτάται από την αιτία και καθορίζεται από παθολογικές αλλαγές στους ιστούς των αρθρώσεων:
- Στάδιο 1 - φλεγμονή της αρθρικής μεμβράνης, απώλεια της ικανότητας του χόνδρου να αντέξει το φορτίο.
- Στάδιο 2 - καταστροφή του χόνδρινου ιστού, πολλαπλασιασμός των οστών, δυστροφία του αρθρικού σάκου.
- Στάδιο 3 - οστική παραμόρφωση, συσπάσεις, αστάθεια της άρθρωσης.
Η παρουσία σημείων φλεγμονής θα πρέπει επίσης να αντικατοπτρίζεται στην ταξινόμηση. Επομένως, η αρθροπάθεια με και χωρίς αρθρίτιδα διαφοροποιείται. Επίσης σημαντική είναι η λειτουργική κατάσταση της άρθρωσης, η οποία καθορίζεται από τον βαθμό ανεπάρκειας:
- 1 βαθμός - προσωρινή λειτουργική βλάβη.
- Βαθμός 2 - αναπηρία.
- 3 μοίρες - η αδυναμία αυτοεξυπηρέτησης.
Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τη διάγνωση της αρθροπάθειας, καθώς είναι σημαντικά για μετέπειτα θεραπεία.
συμπτώματα
Μεταξύ των παθολογιών των αρθρώσεων, τα συμπτώματα της αρθροπάθειας έχουν αρκετά απτή ειδικότητα. Αναπτύσσονται σταδιακά, αλλά προοδεύουν σταθερά και οδηγούν σε περιορισμό της φυσικής δραστηριότητας του ασθενούς. Ως εκ τούτου, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να υποπτευόμαστε έγκαιρα τη νόσο, ώστε να μπορούμε να σταματήσουμε την ανάπτυξή της, καθώς και να προλαμβάνουμε επιπλοκές.
Όταν επικοινωνείτε με έναν γιατρό, πρώτα αναλύονται τα παράπονα των ασθενών. Και οι περισσότεροι άνθρωποι ανησυχούν για τον πόνο στις αρθρώσεις. Αλλά με την αρθροπάθεια, σε αντίθεση με άλλες παθολογίες, όπως η αρθρίτιδα, έχουν τον ακόλουθο χαρακτήρα:
- Μηχανικά - εμφανίζονται στο φόντο του φορτίου και μειώνονται σε κατάσταση ηρεμίας.
- Έναρξη - η εμφάνιση του πόνου συνδέεται με την έναρξη της κίνησης (περπάτημα).
- "Ποντίκι της άρθρωσης" - περιοδικοί οξύ πόνοι με απόφραξη της άρθρωσης, που προκαλούνται από τραυματισμό της αρθρικής μεμβράνης μεταξύ των χόνδρινων επιφανειών.
Στην αρχή, οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν μόνο ασαφή ενόχληση στις αρθρώσεις, συνοδευόμενη από αίσθημα κόπωσης. Με τον καιρό όμως εξελίσσεται σε πόνο. Και αν στο αρχικό στάδιο ανησυχεί μετά από ένα φορτίο, τότε στο μέλλον - κατά τη διάρκεια της κίνησης και σε προχωρημένες περιπτώσεις - γίνεται σταθερό και παραμένει ακόμη και σε ηρεμία και τη νύχτα.
Εκτός από τον πόνο, οι ασθενείς έχουν και άλλα συμπτώματα αρθρώσεως. Έχουν τόσο υποκειμενικό όσο και αντικειμενικό χαρακτήρα, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων χαρακτηριστικών:
- Δυσκαμψία στις αρθρώσεις το πρωί για όχι περισσότερο από 30 λεπτά.
- Τραγάνισμα (crepitus) κατά την κίνηση.
- Παραμόρφωση της περιαρθρικής περιοχής.
- περιορισμός της κινητικότητας.
Με την αρθροπάθεια των χεριών, χαρακτηριστικοί σχηματισμοί στην περιοχή των εγγύς και περιφερικών φαλαγγών μπορούν να εντοπιστούν κατά την εξέταση - οζίδια Bouchard και Heberden. Το άγγιγμα των προσβεβλημένων αρθρώσεων είναι συχνά επώδυνο. Όταν σχηματίζονται συσπάσεις, η στερέωση ορισμένων τμημάτων των άκρων σε κάμψη εμφανίζεται συχνότερα.
Η έντονη φύση της οστεοαρθρίτιδας οδηγεί σε σημαντική μείωση της φυσικής δραστηριότητας των ασθενών, η οποία οδηγεί σε μείωση της ποιότητας ζωής τους.
διάγνωση
Για να κατανοήσουμε γιατί αναπτύσσεται η κλινική εικόνα, είναι απαραίτητο να επιβεβαιωθεί η παθολογία των αρθρώσεων. Αυτό μπορεί να γίνει με τη διενέργεια της απαραίτητης διαγνωστικής εξέτασης, η οποία περιλαμβάνει ενόργανες και εργαστηριακές μεθόδους. Πρώτον, προσπαθούν να δουν δομικές αλλαγές στις πληγείσες περιοχές για να αξιολογήσουν τη σοβαρότητα και τον επιπολασμό τους. Είναι επίσης απαραίτητο να προσδιοριστούν οι μεταβολικές διαταραχές στο σώμα, οι οποίες έχουν γίνει ευνοϊκό υπόβαθρο για την εμφάνιση αρθρώσεων. Επομένως, το συγκρότημα ερευνών αποτελείται από τις ακόλουθες δραστηριότητες:
- ακτινογραφία.
- απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού.
- διαδικασία υπερήχων.
- αρθροσκόπηση.
- Βιοχημικές εξετάσεις αίματος (φάσμα ορμονών, δείκτες φλεγμονής, μεταβολισμός ασβεστίου, τεστ ρευματισμών).
Μετά την εξέταση απαιτείται συνεννόηση με ορθοπεδικό-τραυματολόγο, ο οποίος θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της σωστής θεραπευτικής τακτικής για κάθε ασθενή.
θεραπευτική αγωγή
Η οστεοαρθρίτιδα των αρθρώσεων πρέπει να αντιμετωπίζεται ολοκληρωμένα. Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιούνται όλα τα διαθέσιμα θεραπευτικά μέσα για την ανακούφιση της κατάστασης του ασθενούς. Αλλά πρέπει να καταλάβετε ότι η αποτελεσματικότητά τους εξαρτάται άμεσα από τη διάρκεια της θεραπείας. Σε προχωρημένες μορφές της νόσου, τα συντηρητικά μέτρα ελάχιστα βοηθούν. Με την έγκαιρη θεραπεία, μπορεί να επιτευχθεί ένα έντονο και διαρκές αποτέλεσμα. Για τη θεραπεία της αρθροπάθειας χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες μέθοδοι:
- Ιατρική θεραπεία.
- Φυσικοθεραπεία.
- Φυσικοθεραπεία.
- Μασάζ.
- Λειτουργία.
Ο γιατρός αποφασίζει ποιες θεραπείες είναι κατάλληλες για έναν συγκεκριμένο ασθενή. Η επιλογή γίνεται με βάση τα αποτελέσματα των δοκιμών και τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά του οργανισμού.
Το καλύτερο αποτέλεσμα της θεραπείας μπορεί να επιτευχθεί εάν η διόρθωση ξεκινήσει στα αρχικά στάδια της νόσου, όταν μόλις αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα.
Γενικές συστάσεις
Δεδομένου ότι η ανάπτυξη εκφυλιστικών αλλαγών στις αρθρώσεις προκαλείται από αυξημένο φορτίο, είναι πρώτα απαραίτητο να μειωθεί η μηχανική επίδραση στον ιστό του χόνδρου. Για να το κάνετε αυτό, θα πρέπει να σταματήσετε να μεταφέρετε βαριά, έντονη αθλητική προπόνηση. Για την ανακούφιση της άρθρωσης, κάθε μέθοδος είναι κατάλληλη - από το περπάτημα με μπαστούνι έως τις ειδικές ορθώσεις στερέωσης. Αλλά είναι αδύνατο να εγκαταλείψετε εντελώς τις κινήσεις, η σωματική δραστηριότητα θα πρέπει να δοσομετρηθεί. Το περπάτημα σε μικρές αποστάσεις, το κολύμπι είναι χρήσιμα.
Η σωστή διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο στη διόρθωση των αρθριτικών αλλαγών. Η διατροφή βοηθά στη βελτίωση της κατάστασης του χόνδρου, αλλά είναι επίσης το κύριο συστατικό στην καταπολέμηση του υπερβολικού βάρους. Συνιστάται στους ασθενείς να καταναλώνουν άπαχο κρέας και πουλερικά, ψάρια, δημητριακά. Πρέπει να εμπλουτίσετε τη διατροφή με φρέσκα λαχανικά και φρούτα, καθώς και βότανα. Αλλά σε αντάλλαγμα, θα πρέπει να απέχετε από καπνιστά, πικάντικα, λιπαρά τρόφιμα, μαρινάδες και τουρσιά. Είναι καλύτερα να δίνετε προσοχή σε τροφές πλούσιες σε ίνες κολλαγόνου, ελαστίνη και ζελατίνη: ζελέ κρέατος, χασίς, πιάτα με ασπίκια, ζελέ φρούτων.
Ιατρική θεραπεία
Η παραδοσιακή θεραπεία για την οστεοαρθρίτιδα ξεκινά με φαρμακευτική αγωγή. Χρησιμοποιώντας διάφορα φάρμακα, είναι δυνατό όχι μόνο να εξαλειφθούν τα συμπτώματα της νόσου, αλλά και να επηρεαστούν οι μηχανισμοί ανάπτυξής της. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στη χρόνια εκφυλιστική παθολογία των αρθρώσεων όταν πρόκειται για την επίτευξη μιας επίδρασης που αλλάζει τη δομή στον ιστό του χόνδρου. Γενικά συνιστώνται τα ακόλουθα φάρμακα:
- Μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες.
- χονδροπροστατευτικά.
- Σκάφος.
- βιταμίνες και αντιοξειδωτικά.
- Μεταβολισμός (οιστρογόνα, θυρεοειδικές ορμόνες).
Με έντονο πόνο στην αρθροπάθεια, μπορούν να γίνουν ενδοαρθρικές ενέσεις γλυκοκορτικοστεροειδών. Αλλά μια τέτοια θεραπεία θα πρέπει να είναι βραχυπρόθεσμη, καθώς με παρατεταμένη χρήση τα ορμονικά φάρμακα έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα - διεγείρουν τις δυστροφικές διεργασίες. Η συστηματική θεραπεία πρέπει να συνδυάζεται με τοπικά φάρμακα.
Η λήψη φαρμάκων για την οστεοαρθρίτιδα πραγματοποιείται κατόπιν σύστασης γιατρού και υπό τον έλεγχό του. Δεν επιτρέπεται η ανεξάρτητη χρήση ναρκωτικών.
φυσικοθεραπεία
Οι μέθοδοι φυσικής επιρροής βοηθούν στην εξάλειψη των οξέων σημείων της παθολογίας των αρθρώσεων. Μαζί με τα φάρμακα, μπορούν να μειώσουν τη σοβαρότητα του πόνου και της φλεγμονής και επίσης να διεγείρουν βιοχημικές διεργασίες στον ίδιο τον χόνδρο. Στη σύνθετη θεραπεία της αρθροπάθειας, χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες διαδικασίες:
- ηλεκτροφόρηση.
- θεραπεία με υπερήχους.
- κυματική θεραπεία.
- μαγνητοθεραπεία.
- θεραπεία με λέιζερ.
- λάσπη και υδροθεραπεία.
Τέτοιες μέθοδοι επηρεάζουν όχι μόνο την άρθρωση, αλλά και τους περιβάλλοντες ιστούς. Αυτό συμβάλλει στην ενεργοποίηση της κυκλοφορίας του αίματος, στη βελτίωση των τροφικών διεργασιών και στην αποδυνάμωση των μυϊκών συσπάσεων. Πολλά στοιχεία της θεραπείας έχουν γενική επίδραση στην προαγωγή της υγείας. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις αντενδείξεις στη φυσιοθεραπεία: μολυσματικές ασθένειες, όγκους, καρδιαγγειακές παθήσεις, νεφρική ανεπάρκεια, αιμορραγία, σοβαρή κατάσταση του ασθενούς.
φυσικοθεραπεία
Μια σημαντική πτυχή της μη φαρμακευτικής θεραπείας για την αρθροπάθεια είναι η κινητική θεραπεία. Είναι γνωστό ότι ο μεταβολισμός του χόνδρινου ιστού εξαρτάται σαφώς από τον μηχανικό παράγοντα. Αλλά η δύναμή του πρέπει να είναι αρκετή. Μόνο τότε οι διαδικασίες ανάπτυξης θριαμβεύουν έναντι της καταστροφής. Επομένως, η γυμναστική ενδείκνυται για όλους τους ασθενείς με παθήσεις των αρθρώσεων. Αλλά για κάθε άτομο, αναπτύσσονται οι δικές του ασκήσεις - λαμβάνοντας υπόψη τον εντοπισμό και τη σοβαρότητα της βλάβης, καθώς και τη γενική κατάσταση του σώματος.
Δεν πρέπει να υπάρχει πόνος κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Οι ασκήσεις πραγματοποιούνται με αργό ρυθμό και μόνο μετά την εξάλειψη των οξέων συμπτωμάτων. Αποφύγετε τις ξαφνικές και έντονες κινήσεις που μπορεί να προκαλέσουν δυσφορία. Τα μαθήματα φυσικής αγωγής πρέπει να διεξάγονται υπό την επίβλεψη γιατρού και έχοντας αποκτήσει τις απαραίτητες δεξιότητες, μπορείτε να ξεκινήσετε ασκήσεις στο σπίτι.
Η επανορθωτική γυμναστική είναι αναπόσπαστο μέρος της διόρθωσης των εκφυλιστικών-δυστροφικών διεργασιών στην άρθρωση. Μόνο τα τακτικά μαθήματα έχουν θετικό αποτέλεσμα.
μασάζ
Για τη βελτίωση της κατάστασης του μυοσκελετικού συστήματος, εμφανίζονται συνεδρίες μασάζ. Η χειρωνακτική δράση στις αρθρώσεις σας επιτρέπει να χαλαρώσετε τις σπασμωδικές μυϊκές ομάδες, να διεγείρετε την κυκλοφορία του αίματος στους μαλακούς ιστούς και να τους προετοιμάσετε για ενεργές ασκήσεις (πριν από τις θεραπευτικές ασκήσεις). Το κλασικό μασάζ περιλαμβάνει τα ακόλουθα στοιχεία:
- Εγκεφαλικό.
- κονιοποίηση.
- Ζυμώνω.
- Τυπώνω.
- Σίδερο.
Συχνά συνδυάζεται με παθητικές κινήσεις στις προσβεβλημένες αρθρώσεις. Η διάρκεια της θεραπείας καθορίζεται από τον γιατρό και μπορεί να κυμαίνεται από 7 έως 15 συνεδρίες.
λειτουργία
Εάν το επιθυμητό αποτέλεσμα δεν μπορεί να επιτευχθεί με συντηρητικά μέτρα στο προχωρημένο στάδιο της αρθρώσεως, είναι απαραίτητη η χειρουργική θεραπεία. Η ουσία της είναι η αντικατάσταση της άρθρωσης με μια τεχνητή - αρθροπλαστική. Αυτή η επέμβαση είναι ανοιχτή και γίνεται με γενική αναισθησία. Μετά την ολοκλήρωσή της, πρέπει να υποβληθείτε σε αποκατάσταση, η οποία ξεκινά όσο το δυνατόν νωρίτερα. Και με χειρουργική επέμβαση, ο ασθενής μπορεί να απαλλαγεί εντελώς από την αρθροπάθεια και να επιστρέψει στην ενεργό ζωή. Είναι αλήθεια ότι η λειτουργία δεν είναι διαθέσιμη σε όλους.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι ένα κοινό πρόβλημα που απαιτεί έγκαιρη και ενεργή λύση. Για να μην πυροδοτηθεί η ασθένεια και για να μπορούμε να ελπίζουμε στην επιτυχία των συντηρητικών μέτρων, η θεραπεία θα πρέπει να ξεκινήσει όσο το δυνατόν νωρίτερα. Αυτό αποφεύγει τις παροξύνσεις, αποτρέπει την εξέλιξη των αλλαγών στις αρθρώσεις και αποκαθιστά σε μεγάλο βαθμό τη λειτουργικότητα του μυοσκελετικού συστήματος. Διαφορετικά, πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο χειρουργικής διόρθωσης.